Het nieuwe schooljaar is alweer even bezig, de zomer is voorbij. Voor sommigen een moment van heimwee naar de vakantie of verlangen naar de volgende vakantie. Is werken voor jou de ontspannningsmogelijkheid, je weer even gewoon mens voelen in het ritme van alledag? Of stiekem een ontsnappingsmogelijkheid aan de afgelopen periode thuis?
Hoe het ook zij, over ontsnappen en ontspannen wil ik het met je hebben. Het scheelt niet veel in letters maar wel in betekenis. Ontsnappen of ontspannen is feitelijk de keuze waarvoor we onszelf vaak onbewust stellen.
En iedereen heeft een neiging tot beiden waarbij vitaliteit van de mens vraagt om een goede balans tussen beide. Vanuit mijn vakgebied van de astrologie zal ik dat kort aanstippen
Ontspanning is een kunst (zie mijn eerder blog ‘de kunst van het ontspannen’). Het gaat daarbij steeds om effectief om te gaan met dat wat spanning veroorzaakt. Een goede eerste vraag voor jezelf is natuurlijk wat of wie veroorzaakt deze spanning? En in welke situatie merk ik dat?
Op persoonlijk niveau wordt ontspanning het snelst bereikt door gemakshalve aan te sluiten bij hetgeen gangbaar is in de omgeving van de persoon. Aanpassen is daarmee synoniem voor deze vorm van ontspanning. Voor ieder mens geldt dat deze unieke inzichten, talenten en vaardigheden heeft. Aangeboren wel te verstaan. Gelijk geldt ook voor ieder mens dat deze op die gebieden waar zich dat unieke manifesteert in zeker zin geweigerd wordt door de omgeving. En dat vormt direct een bron van spanning.
Een voorbeeld: de aangeboren vaardigheid om de structuur van sociale interactie te doorzien zal ertoe leiden dat jij direct op jonge leeftijd ‘de hamvraag’ stelt aan bijvoorbeeld jouw ouders of de leerkracht op school. Die zullen daarop reageren in de trant van ‘nou, voor dat soort vragen heb ik nu geen tijd’ of iets in die geest. Dat is een vorm van weigering die je als kind niet zal zijn ontgaan en een zeker grondspanning veroorzaakt.
Bewust of onbewust ga je op zoek naar waar ontspanning te vinden is. En dat is daar waar meepraten en meedoen met de directe omgeving leidt tot bevestiging. “wat ben jij toch een brave jongen/meisje”. Je kunt je er alles bij voorstellen en zelf doe je dat soms ook bij jouw kinderen of leerlingen.
Toch geeft deze vorm van aanpassen en dus ontspannen aan de mens geen bevrediging. Het is een manier om te overleven in de directe omgeving en te zorgen dat je ergens komt. Maar waar zit de ontsnapping aan dit proces van aanpassen en ontkennen van de eigen kwaliteiten?
Het wegkomen uit dit proces van aanpassing vraagt om een levensgebied waar geen enkele conditionering vat op je heeft. Waar je geheel eigen inzichten en opvattingen hebt. Onbevangen en vrij een bron voor persoonlijke vitaliteit en levenskracht. Het toeval wil dat iedereen ook een dergelijk gebied heeft: jij, jouw kinderen en ook jouw leerlingen in de klas.
Zo kan bijvoorbeeld van iemand ongeacht de opvoeding en welvaart een volledig vrije visie op het leven de ontspanningsroute zijn, een krachtige eigen persoonlijkheid, of een vrijheid om zich te relateren aan wie dan ook. En dat vormt een belangrijk startpunt voor de eigen ontwikkeling. Want vanuit dat vrije veld van ontspanning is het mogelijk om aan de slag te gaan met datgene wat volledig eigen is.
Ook nieuwsgierig waar zich de onbevangenheid en vitaliteit in jou bevindt? Ga op ontdekking en zie waar niemand ogenschijnlijk vat heeft op jou, je gedrag of zienswijze (of dat van jouw leerlingen!).
Maak van de wereld zo een speeltuin en ontsnap aan sleur, gezeur en dogma’s. Ik wens je een fijn (school)jaar.
